តាមពិតអ្នកដែលមានប្រវត្តិខ្សែរជីវិតចម្លែកនេះ គឺបងស្រី ណាត ណែម ហៅ”ហោ” មានអាយុ៤៦ឆ្នាំ មានទីលំនៅពិតប្រាកដនៅស្រុកអន្លង់វែង ហើយបានមកលេងស្រុកកំណើតជួបជុំម្ដាយ បងប្អូននៅស្រុកសម្បូណ៌ ខេត្តក្រចេះ ក្នុងក្រុមគ្រួសារលោក យស់ ណាត ដែលមានកូនចំនួន១២នាក់ នៅរស់រានមានជីវិត មានគ្រួសារ-កូនសឹងតែគ្រប់គ្នាហើយ។ ចំណែកឯបងស្រី ណាត ណែម វិញ គាត់មានប្ដី មានកូនប្រុសម្នាក់ដែរតែមិនបាននាំមកជាមួយទេ។
បងស្រី ណែម បានរៀបរាប់ពីខ្សែរជីវិតនៃការស្លាប់កាលពីអតីតកាលប្រាប់ឲ្យដឹងថា នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៨២ (មិនដឹងថ្ងៃខែប្រាកដ) ពេលដែលគាត់អង្គុយលេងជាមួយម្ដាយនៅក្នុងលំនៅដ្ឋានភូមិអូរក្រៀង ពេលនោះគាត់បានឮសម្លេងភ្លេងពិណពាទ្យប្រគុំឯនាយមាត់អូរសែនពិរោះ។ គាត់បានសួរទៅម្ដាយ តែម្ដាយគាត់ថា គ្មានបានឮសំឡេងភ្លេងអ្វីទេ ប៉ុន្ដែគាត់នៅតែនិយាយថា បានស្ដាប់ឮច្បាស់ណាស់ ក៏សុំម្ដាយទៅមើល ទោះបីមានការឃាត់ឃាំងយ៉ាងណា ក៏គាត់នៅតែមើលឲ្យខាងតែបាន។ បងស្រីបន្ដថា ពេលគាត់ទៅដល់ក៏បានឃើញមានការប្រគុំភ្លេងមែន។ ក្រោយពីត្រឡប់មកផ្ទះវិញ គាត់មានការងុយងោក ហើយក៏ឡើងទៅដេកលើប៉ោវអ៊ី ពេលនោះហើយគាត់បានភ្លេចនូវអ្វីទាំងអស់។
បងស្រី ណាត ណែម បានបញ្ជាក់ត្រង់ចំណុចខាងលើនេះថា ពេលដែលគាត់បានភ្លេចនូវអ្វីៗទាំងអស់នោះ គឺគាត់បានស្លាប់ទៅហើយ ដោយគ្មានជម្ងឺឈឺថ្កាត់អ្វីទាំងអស់ ប៉ុន្ដែពេលនោះគាត់បានឃើញនិងដឹងហាក់ដូចជាសុបិន្ដ។ មានក្រុមមនុស្សស្លៀកពាក់ស្អាតៗដូចព្រះមហាក្សត្រក្នុងរឿងល្ខោនយីកេអីចឹង បានមកដង្ហែរគាត់ឲ្យជិះរទេះសាឡីបរឡើងទៅលើខ្ពស់ ដល់ទីស្ថានមួយដ៏សែនល្អ ទាំងរូបសម្បត្តិ ហើយពួកគេមានមាឌធំៗ បើប្រៀបនិងរូបគាត់មិនបានប៉ុនមេជើងគេផងទេ។
បងស្រីបានបញ្ជាក់ទៀតថា នៅពេលទៅដល់ទីនោះ គេបានសួរគាត់ថា នាងតូចមកទីនេះធ្វើអ្វី? គាត់ឆ្លើយថា ខ្ញុំត្រូវក្នុងពេលដែលបងស្រី ណាត ណែម កំពុងតែយល់សប្ដិថាបានទៅដល់ឋានសួគ៌នោះ នៅគេហដ្ឋានរបស់គាត់ ឪពុកម្ដាយបងប្អូន អ្នកភូមិផងរបងជាមួយ ក៏បានរៀបចំពិធីបុណ្យសពគាត់តាមប្រពៃណី និងបានយកសពគាត់ទៅបញ្ចុះត្រឹមត្រូវតែគ្មានក្ដាមមឈូសដាក់សាកសពទេ។ កាលនោះគឺបានត្រឹមតែគៀសឬស្សីដើម្បីជំនួសក្ដារ(នេះជាបញ្ជាក់របស់គ្រួសារសាច់ញាតិបងស្រី ណែម)។
ព័ត៌មានដែលទទួលបានពីរអ្នកដឹងហេតុការណ៍នេះបាននិយាយថា ក្រោយពីសាកសពបងស្រី ណែម បានយកទៅបញ្ចុះក្នុងរយៈពេល២-៣ថ្ងៃ ឪពុកម្ដាយនិងបងប្អូនបានទៅមើលផ្នូររបស់គាត់ ពេលនោះហើយដែលគេឃើញផ្នូរខ្មោចត្រូវបានរបើកដីឡើង។ ឃើញសភាពដូច្នេះគ្រួសារសពយល់ថា ជាការកកាយអូសទាញសាកសពពីពពួកសត្វសាហាវ រួចក៏នាំគ្នាពូនផ្នូរឲ្យបានល្អដូចដើមវិញ។
បងស្រី ណែម បាននិយាយរឿងនេះដោយសំដីខ្សាវៗថ្នមៗថា ការត្រឡប់មកវិញ គឺគេធ្វើដូចការដែលគេបញ្ជូនទៅអីចឹងដែរ គ្រាន់តែផ្នូរដែលត្រូវត្រឡប់មក វិញមានចំនួនបីពួកគេឲ្យគាត់ជ្រើសរើសយកផ្លូវមួយ រួចក៏ធ្វើដំណើរទៅដល់មាត់ជ្រោះដ៏សែនជ្រៅ រទេះក៏ទច់ង៉ក់ បាត់ពលសេនាហែហមអស់រលីង។ ក្រោយមកគាត់ទៅធ្លាក់ទៅក្នុងជ្រោះសមុទ្រសំរិទ្ធ។ នៅពេលដែលធ្លាក់ជិតបាតជ្រោះ ស្រាប់តែមានផ្កាឈូកមួយរីកភ្លាមទ្រខ្លួនគាត់ជាប់ មិនឲ្យធ្លាក់ក្នុងទឹកសំរិទ្ធ ពេលនោះគាត់បានបាត់បង់វិញ្ញាណ មិនដឹងថាមានរឿងអ្វីទៀតឡើយ។
ក្រោយពីបាត់វិញ្ញាណមួយ ខណៈនោះគាត់ក៏ស្រាប់តែដឹងខ្លួនឡើងវិញ តែហាក់ដូចជានៅក្នុងសុបិន្ដនៅឡើយ។ គាត់និយាយថា ពេលនោះលេចចេញតាចាស់ម្នាក់ស្លៀកសពាក់សបានដឹកដៃគាត់ឆ្ពោះទៅទិសខាងលិច ដោយខ្លួនគាត់មិនដឹងអ្វីទាំងអស់ សូម្បីការឆ្លងកាត់ទន្លេ ឆ្លងព្រៃភ្នំ ក៏មិនដឹងដែរ។ រហូតទៅដល់កន្លែងមួយជាល្អាងភ្នំទើបគាត់ដឹងថា រូបគាត់ជាមនុស្សធម្មតា ឯវិញ្ញាណរបស់គាត់ក៏មិនស្ថិតនៅក្នុងសុបិន្ដអ្វីដែរ ព្រោះមានគេឯងរស់នៅជាមួយ និងមានការរៀនសូត្រធម៌អាថ៌បាលីរបៀបផ្សេងៗជាច្រើន ពីគ្រូអាចារ្យដែលស្លៀកសពាក់ស។ ក្រោយមកទៀតស្រាប់តែខ្លួនគាត់បានចេញមករស់នៅជាមួយជនភៀសខ្លួនក្នុងជំរំមួយឈ្មោះ សាយធូ ហើយយកប្ដីមានកូនប្រុសម្នាក់ធ្វើការរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតធម្មតាដូចគេដូចឯង រហូតមកដល់ឆ្នាំ១៩៩៦ ពេលក្រុមខ្មែរក្រហមធ្វើសមាហរណកម្មជាមួយរដ្ឋាភិបាល គាត់ក៏ចូលមករស់នៅក្នុងស្រុកអន្លង់វែង និងធ្លាប់សរសេរសំបុត្រសួររកឪពុកម្ដាយបងប្អូនជាញឹកញាប់ដែរ ប៉ុន្ដែពុំមានការឆ្លើយតបសោះ។
តាមការបញ្ជាក់ពីបងប្អូនសាច់ញាតិនៃក្រុមគ្រួសារបងស្រី ណាត ណែម នៅក្នុងស្រុកសម្បូណ៌ ខេត្តក្រចេះ បានឲ្យដឹងថា ឈ្មោះ ណាត ណែម ហៅ”ហោ” នេះ បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតទៅហើយ មានទាំងផ្នូរនៅ រហូតដល់សព្វថ្ងៃទៀតផង។ ក្រុមគ្រួសារនោះនិយាយទៀតថា នៅពេលដែលបានទទួលសំបុត្ររបស់ ហោគេមិនជឿថា ហោ ដែលបានស្លាប់ទៅនោះទេ ទោះក្នុងសំបុត្របានរៀបរាប់អំពីបងប្អូនរបស់គេបានសព្វគ្រប់ក៏ដោយព្រោះ ហោ បានស្លាប់កាលពីជិត២០ឆ្នាំទៅហើយ មានឈ្មោះហោឯណាទៀត។ លុះមកដល់ចុងឆ្នាំ២០០០ ឈ្មោះ ណាត ណែម ហៅ “ហោ” នេះ បានមកលេងស្រុក សួររកឪពុកម្ដាយ បងប្អូន ទើបគេស្គាល់ច្បាស់ថា ពិតជា ហោ មែនមិនមែនខ្មោចទេ។
រឿងរ៉ាវដែលបានរៀបរាប់ខាងលើទាំងអម្ប៉ាលម៉ានវាលេចឮឡើងនៅពេលដែលបងស្រី ណាត ណែម មកដល់ស្រុកកំណើតវិញ។ ឈ្មោះ ហោ បច្ចុប្បន្ននិងឈ្មោះ ហោ អតីតកាល នោះវាខុសគ្នាត្រង់ថា ឈ្មោះ ហោ ឥឡូវនេះចេះធ្វើគ្រូទស្សន៍ទាយ និងចេះវិជ្ជាមន្ដអាគមផ្សេងៗ ព្រមទាំងចេះផ្សំឳសថបុរាណព្យាបាលជម្ងឺទៀតផង។ វិជ្ជាដែលមានមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ បងស្រី ហោ ប្រាប់ថា គាត់បានរៀនជាមួយអាចារ្យជាឥសី នៅល្អាងភ្នំដងរែក ពេលដែលគាត់ត្រូវបានគេហៅទៅនោះ។
ក្នុងការស្នាក់នៅក្នុងទីរួមស្រុកសម្បូណ៌ ខេត្តក្រចេះ ជាមួយម្ដាយនិងបងប្អូនៗ គាត់បានទទួលភ្ញៀវយ៉ាងច្រើនណាស់ ខ្លះមកសួរសុខទុក្ខ ខ្លះទៀតរកគាត់ឲ្យផ្សំថ្នាំព្យាបាលរោគដោយឳសថបុរាណ។ ប៉ុន្ដែមិនទាន់មានប្រភពណាមួយបញ្ជាក់ថាបងស្រី ណាត ណែម ជាគ្រូដ៏ពូកែនៅឡើយទេ។ អ្នកភូមិបានភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះវត្តមានរបស់បងស្រីដែលនរណាក៏ដឹងថា បានស្លាប់តាំងពីជិត២០ឆ្នាំមុន។ មានមនុស្សខ្លះនៅទីរួមខេត្តសន្និដ្ឋានថា តាមពិតបងស្រីនេះមិនទាន់ស្លាប់ទេ តែឪពុកម្ដាយបងប្អូនថា ស្លាប់ក៏យកទៅកប់ទៅ។ នៅពេលសាកសពនោះដឹងខ្លួនវិញ គេក៏ចេញពីផ្នូរហើយដើរទៅផ្សងព្រេង ក៏ព្រោះតែគេកាលនោះមានសរសៃប្រសាទមិនធម្មតា អាចភ្លេចភ្លាំង និងបាត់ការចងចាំ៕
0 comments:
Post a Comment